امروزه مقامت علف های هرز به علف کش ها در کشورهای مختلف جهان به مهم ترین موضوع تحقیقاتی در بخش های علف های هرز تبدیل شده است. به منظور بررسی مقاومت علف های هرز یولاف وحشی (Avena ludoviciana)، فالاریس (Phalaris minor, P. paradoxa & P. brachistachis) و چچم (Lolium rigidum) در مزارع گندم در استان های فارس، خوزستان و گلستان و ایلام نسبت به علف کش کلودینافوپ پروپارژیل (تاپیک) از گروه بازدارنده های ACCase، خانواده آریلوکسی فنوکسی پروپیونات، 6 آزمایش گلخانه ای جداگانه در گلخانه تحقیقاتی بخش تحقیقات علف های هرز موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور انجام شد. این 6 آزمایش ها بر روی 19 توده یولاف وحشی (شامل 15 توده مشکوک به مقاومت و 4 توده حساس)، 14 توده فالاریس (شامل 10 توده مشکوک به مقاومت و 4 توده حساس) و 9 توده چچم (شامل 8 توده مشکوک به مقاومت و 1 توده حساس) از استان فارس، 4 توده یولاف وحشی از استان لرستان (شامل 3 توده مشکوک به مقاومت و 1 توده حساس). 17 توده فالاریس از استان خوزستان (شامل 16 توده مقاوم و 1 توده حساس) و 12 توده فالاریس از استان گلستان (شامل 11 توده مشکوک به مقاومت و 1 توده حساس) انجام شد. کلیه آزمایش ها به طور جداگانه در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار صورت گرفت. ضمنا برای هر گلدان سم پاشی شده یک گلدان شاهد بدون سم پاشی نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. 30 روز پس از سم پاشی درصد تعداد علف هرز و درصد وزن خشک تک بوته علف های هرز باقیمانده در بعد از سمپاشی نسبت به قبل از سمپاشی محاسبه شد و توده ای به عنوان توده مقاوم در نظر گرفته شد که حداقل %80 تعداد و %50 وزن خشک خود را نسبت به شاهد بدون سمپاشی حفظ کرد. براین اساس در استان فارس 4 توده مقاوم و 2 توده احتمالا مقاوم فالاریس، 6 توده مقاوم و 3 توده احتمالا مقاوم یولاف وحشی و 5 توده مقاوم و 3 توده احتمالا مقاوم چچم تشخیص داده شد. در استان ایلام مقاومت 2 توده یولاف وحشی قطعی گردید. در استان خوزستان 3 توده مقاوم و 2 توده احتمالا مقاوم فالاریس و در استان گلستان نیز 11 توده فالاریس مشکوک به مقاومت شناخته شدند. در مجموع در این آزمایش 75 توده شامل 63 توده مشکوک به مقاومت و 12 توده حساس مورد آزمایش قرار گرفت. از 63 توده مشکوک به مقاومت 37) توده فالاریس، 18 توده یولاف وحشی و 8 توده چچم)، 28 توده کاملا مقاوم (شامل 12 توده فالاریس، 11 توده یولاف وحشی و 5 توده چچم) و 10 توده احتمالا مقاوم (شامل 4 توده فالاریس، 3 توده یولاف وحشی و 3 توده چچم) شناخته شد. به عبارتی از کل توده های مشکوک به مقاومت مورد آزمایش حدود %60 (%40 مقاوم و %16 احتمالا قوی) مقاوم و احتمالا مقاوم تشخیص داده شدند.

به منظور بررسی مقاومت یولاف وحشی (Avend ludoviciana Durieu.) به علف کش کلودینافوپ - پروپارژیل، آزمایش های گلخانه ای و زیست سنجی بذر در ظرف پتری در طی سال های 83-1381 صورت گرفت. آزمایش های گلخانه ای شامل آزمایش های غربال کردن و تعیین درجه مقاومت و آزمایش های زیست سنجی در ظرف پتری شامل تعیین دزی از علف کش که باعث %50 بازدارندگی طول ساقه چه توده حساس (ID50)، تعیین میزان حساسیت توده ها به علف کش ها و تعیین درجه مقاومت بود. آزمایش ها بر روی 12 توده یولاف وحشی جمع آوری شده از سه استان فارس، مرکزی و خوزستان با علف کش کلودینافوپ - پروپارژیل، انجام گرفت. آزمایش های غربال کردن توده ها در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. در این آزمایش ها توده های یولاف وحشی در مرحله 4-2 برگی با دز توصیه شده علف کش سم پاشی شدند. چهار هفته بعد از سم پاشی درصد وزن خشک توده ها و درصد گیاهان زنده مانده هر توده نسبت به شاهد (بدون علف کش) محاسبه و نمره دهی بر اساس استاندارد EWRC انجام شد. در مرحله بعد واکنش توده ها در برابر 0.1 تا 16 برابر دز توصیه شده علف کش کلودینافوپ - پروپارژیل ارزیابی و درجه مقاومت آن ها محاسبه شد. آزمایش های زیست سنجی بذر در ظرف پتری در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفتند. در این آزمایش ها درصد طول ساقه چه توده ها نسبت به شاهد (آب مقطر)، 7 روز پس از اعمال تیمار علف کش به بذرهای جوانه زده سنجیده شد. ID50 توده حساس تعیین گردید و در مرحله بعد واکنش کلیه توده ها به آن سنجیده شد. درجه مقاومت توده ها نیز محاسبه شد. نتایج حاصل از کلیه آزمایش های گلخانه ای و زیست سنجی بذر نشان داد که سه توده KR3, KR2, KR1 از استان خوزستان به علف کش کلودینافوپ- پروپارژیل مقاوم می باشند.

آزمایشی جهت ارزیابی کارایی زمان مصرف علف کش های دو منظوره و اختلاط علف کش ها بر کنترل علف های هرز و صفات رشدی، فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گنبدکاووس در سال زراعی 1394-1393 اجرا شد. تیمارها شامل علف کش های سولفوسولفورون+مت سولفورون متیل (توتال)، مزوسولفورون متیل+یدوسولفورون متیل+ ایمن کننده مفن پای دی اتیل (آتلانتیس)، مزوسولفورون+ یدوسولفورون+ دیفلوفنیکان+ ایمن کننده مفن پای دی اتیل (اتللو)، سولفوسولفورون (آپیروس)، اختلاط تری بنورون متیل (گرانستار) و کلودینافوپ پروپارژیل (تاپیک) در دو زمان مصرف ابتدای پنجه زنی و ابتدای ساقه رفتن بود. عدم کاربرد علف کش ها و وجین دستی در دو زمان مورد بررسی نیز به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اعمال علف کش های دو منظوره و اختلاط گرانستار+تاپیک و وجین دستی در زمان های مختلف مصرف به همراه عدم کاربرد علف کش ها، اثر معنی داری بر صفاتی نظیر سطح برگ، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، میزان کلروفیل a، b و پرولین داشتند (p<0. 01). با توجه به نتایج به دست آمده، مصرف علف کش ها در بیشتر موارد به همراه وجین دستی در زمان پنجه زنی کارایی آن ها را نسبت به مرحله ساقه رفتن افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار آتلانتیس در ابتدای پنجه زنی معادل 7535 کیلوگرم در هکتار بود که با تیمار وجین، اتللو و آپیروس در ابتدای پنجه زنی به علاوه آتلانتیس در ابتدای ساقه رفتن اختلاف معنی داری را نشان نداد. در مقابل، کمترین میزان معنی دار عملکرد دانه مربوط به علف کش آپیروس (3991 کیلوگرم در هکتار) در زمان مصرف ابتدای ساقه رفتن